8. Związek to obowiązek.

      Evans wstała późno w nocy z potrzebą fizjologiczną, którą chciała jak najszybciej załatwić. Z wielkim wysiłkiem zwlokła się z łóżka i usłyszała jak coś ciężko upada na podłogę. Po chwili to „coś” wydało z siebie jęk i kilka przekleństw. Przestraszona dziewczyna chwyciła za różdżkę, którą miała na stoliku nocnym przy łóżku. Wyszeptała „lumos”, a różdżka zaświeciła się, ukazując przy tym leżącego na podłodze Syriusza.

-Zgaś to Evans, bo mi w oczy świeci.

-Przykro mi Black. Powiesz mi uprzejmie co tu robisz?

-Nie mów, że ci przykro, bo wiem, że to kłamstwo. A co ja tu robię? Przecież sama widzisz, że leże. – odparł, szepcząc.

-Widzę, że leżysz. Tylko czemu na podłodze?

-Bo Dora rozpycha się na łóżku i spadłem. – przekręcił oczami chłopak.

-Spałeś z Dorą? Black, wy chyba nie…?

-Na litość boską, Evans! Zależy mi na Dorcas i nie jestem taki zły jak ci się wydaje. – obraził się chłopak.

-Nie odpowiedziałeś na moje pytanie.

-Tylko spaliśmy. Zadowolona?

-Owszem. Pamiętaj, że jak ją skrzywdzisz to ja skrzywdzę ciebie. – zrobiła swoją gniewną minę. – A teraz dobranoc. – powiedziała przesłodzonym głosem. 

      Syriusz ułożył się z powrotem na łóżku Meadowes. Objął swoją dziewczynę w tali i schował twarz w jej pięknych włosach. Pocałował ją w czubek głowy. Czemu wszyscy uważają, że chodzi mu tylko o jedno? Dobrze, może kiedyś źle traktował kobiety, ale przecież z Dorcas będzie inaczej. Nie zdradzi jej i będzie dla niej oparciem. Może w końcu stworzy prawdziwy związek? Łapa rozmyślając, natychmiast pogrążył się w głębokim śnie. 

      Wkurzona szatynka o brązowych oczach szła właśnie na śniadanie. Co było powodem jej złości? Może raczej kto! Otóż powodem jej złości była niejaka puchonka z siódmego roku, która wprost męczyła ją z niezwykle „ważnego” powodu. Dorcas Meadowes jest uznawana za najbardziej znienawidzoną przez żeńską część szkoły, dziewczynę. Tylko dlatego, że po prostu się zakochała. Ba! Zakochała się w najbardziej rozchwytywanym chłopaku w zamku, czyli w Syriuszu, który w tej chwili powinien ją wspierać i pocieszać, że wcale nie jest taką podłą szmatą za jaką ją uważają. Gdzie jest jej niezwykle czuły i kochający chłopak? Łapa jak to Łapa, knuje jakiś niezwykle szatański i zapewne głupi kawał  z pozostałymi huncwotami! Dorcas podczas śniadania usiadła przy stole gryfonów, wokół swoich przyjaciółek.

-Dziewczyny, musicie mi pomóc. – rzekła spokojnie Meadowes.

-Hmm? – mruknęła Ala, przeżuwając bułeczkę.

-Pewna fanka Blacka doprowadza mnie do szału. Co jakiś kwadrans nasyła na mnie wściekłe tapeciary… Nie wytrzymuje! Związek z Syriuszem jest moim najbardziej skomplikowanym związkiem – wydała jęk rozpaczy.

-Wiedziałam, że tak będzie! Miałaś mu powiedzieć o tych akcjach – zagroziła palcem Ruda.

-Całe dnie siedzi z huncwotami. Teraz knują coś z Peterem… No wiecie chcą żeby poderwał Amy – uśmiechnęła się blado.

-Tak, Remus coś wspominał. – zamyśliła się Ann.

-Frank również. Ale co z tą nawiedzoną fanką Blacka? Skąd wiesz, że to ona nasyła na ciebie te wszystkie wściekłe wielbicielki? – spytała zaciekawiona Alicja.

-Ponieważ mi o tym powiedziała. Ale to nie koniec. Szykuje coś na mnie, po prostu to wiem. Ostatnio słyszałam jak rozmawia z kapitanem drużyny puchonów, aby pocałował mnie na oczach Syriusza. Z tego co wiem się nie zgodził, ale na pewno wymyśli coś innego. Ona sobie nie odpuści – schowała twarz w dłoniach.

-Dori musisz coś zjeść. Zajmiemy się nią jakoś, razem coś na pewno wymyślimy. – pocieszała przyjaciółkę, Lily. 

-Ja chyba nawet coś mam. – zaklaskała w dłonie Sprint – Przypomnij mi Dor, jak ta dręczycielka się nazywa?

-Olivia Roth.

-No więc tej całej Roth, wydaje się że kocha Syriusza z wzajemnością i nasyła na ciebie chłopaka, żeby Łapa myślał, że go zdradzasz. – zaczęła brunetka – Olivia chce ci uświadomić, że nic nie czujesz do Syriusza i masz się od niego odwalić.  Tak naprawdę to ona nic do niego nie czuje. Po prostu pragnie być kochana i obrała sobie za cel Łapę, ponieważ każda na niego leci. No prawie każda, bo połowa jest bardziej zainteresowana Jamesem.

-Ala, do czego zmierzasz? – poirytowała się Ruda.

-Lils pomyśl! Każda była „dziewczyna” Blacka, przeżywała załamanie nerwowe jak tylko Syriusz z nią zerwał. Jak się leczyła? Po prostu nowym, ale bardziej stabilnym związkiem. Tej całej Olivi Roth trzeba znaleźć normalnego chłopaka! Potrzebuje przystojnego, czułego, kochającego faceta.

-Tylko kto by ją chciał? – prychnęła Dorcas.

-Przecież nie była aż taka zła. Okey może miała trochę za mocny makijaż, ale była całkiem ładna. – szturchnęła ją w ramię, Evans.

-Musi to być ktoś znajomy. Może James? – zaproponowała Alicja.

-Żartujesz? On świata poza Lilką nie widzi. Nigdy by się nie zgodził. – zaprzeczyła Ann – Myślałam o tym chłopaku, który dzieli pokój z Frankiem. Był całkiem miły i chyba nie miał dziewczyny, prawda Ala?

-Och tak! To Zack Walker! Jest niesamowicie sympatyczny i do tego całkiem przystojny.

-Ten sam co gra ze mną w drużynie quidditcha? – zaciekawiła się Meadowes, robiąc przy tym zniesmaczoną minę.

-Ten sam. – odparła Alicja.

-No to pech. Pamiętacie jak w czwartej klasie chodziłam na bardzo tajemnicze randki? – spytała. Kiedy dziewczyny skinęły głowami na znak, że pamiętają, Dorcas kontynuowała – To z nim się wtedy spotykałam. Chyba złamałam mu serce i mnie teraz nienawidzi… Ostatnio na treningu o mało nie zrzucił mnie z miotły. Wątpię, aby chciał mi w jakikolwiek sposób pomóc.

-Nie musi wiedzieć, że to ty potrzebujesz pomocy. –powiedział przebiegle Ruda upijając łyk soku dyniowego. 

      Podczas, gdy dziewczyny bawiły się w swatki i ratowały Dorcas, huncwoci planowali jak pogodzić szlabano-randkę, Petera i wyprawę do Zakazanego Lasu wraz z Remusem. Lunatyk podczas pełni był wyjątkowo niebezpieczny i jak zwykle odradzał swoim przyjaciołom wspólnego wypadu. Przy każdej pełni towarzyszył mu niewyobrażalny strach. Nie o siebie, ale o swoich przyjaciół, których mógł nawet zabić w postaci wilkołaka.

-Spokojnie Peter, możesz iść z Amy, poradzimy sobie bez ciebie. – zapewnił Lupin.

-Przecież to tylko szlaban. Zawsze mogę poprosić ją żeby wypuściła mnie wcześniej, a jutro zaproszę ją na randkę. W końcu ktoś musi unieszkodliwić Bijącą Wierzbę. –uśmiechnął się pocieszająco, Pettigrew.

-I to jest nastawienie prawdziwego huncwota! Jestem z ciebie dumny, Glizdogonie. Przyjaźń ponad kobiety. – Syriusz otarł z policzka niewidzialną łzę.

-Odezwał się ten, który lata za swoją kobietą jak ćma za światłem – zaśmiał się James i oberwał od Blacka, poduszką. – Rzucasz jak baba, Łapciu.

-Zamknij się Jeleniu.

-Jakiś ty agresywny. Myślałem, że Dora zaspokoiła twoje potrzeby, jeśli wiesz co mam na myśli – uśmiechnął się po huncwocku, Rogacz.

-Czy wszyscy na świecie uważają, że chodzi mi tylko o jedno? – zdenerwował się Łapa.

-Czyli nie spałeś jeszcze z Dorcas? – zdziwił się James – Ale przecież nie wróciłeś na noc.

-Spałem, ale tylko spałem. Obok niej. Było już naprawdę gorąco, ale Dori nie chce się spieszyć, a ja nie chcę naciskać. Zależy mi na niej.

-Syriusz Black ma celibat? Ciekaw jestem jak długo wytrzymasz. – zaśmiał się Remus, przeżuwając kawałek czekolady.

-I ty przeciwko mnie?

-Kiedyś nie wypuszczałeś dziewczyn z łóżka. Nie bądź więc taki zdziwiony. – powiedział Peter, który właśnie szykował się do wyjścia.

-Powodzenia! – krzyknął James do Glizdogona, który znikał za drzwiami dormitorium.

 

      Lily właśnie szła wraz z Alicją do pokoju Zacka Walkera. Rudowłosa zapukała w drzwi, ale brunetka tylko się zaśmiała i otworzyła je. Swobodnie weszła do pokoju i usadowiła się na łóżku swojego chłopaka, po czym przytuliła się do niego.

-Hej Zack. – przywitała się Sprint. – To moja przyjaciółka Lily, ale już ją pewnie znasz.

-Kto nie zna tej laski od Pottera? – zaśmiał się szatyn. – Jestem Zack Walker.

-Przecież wiem. Kto nie zna chłopców z drużyny? – Lilka wprost nienawidziła kiedy ludzie mówili o niej „ta od Pottera”, ale dla Dorcas zrobiła wyjątek i jedynie uśmiechnęła się promiennie do Zacka.

-W sumie to przyszliśmy do Ciebie z prośbą... Musisz nam pomóc – powiedziała stanowczo Ala.

Dziewczyny wyjaśniły Zackowi, że to Lily potrzebuje jego pomocy, ponieważ nęka ją niejaka Olivia Roth z Hufflepuffu. Powiedziały mu żeby ją jakoś odprężył i uświadomił, że chłopcy zwracają na nią uwagę.

-Oszalałyście? Nie znam jej…

-Zack, prosimy cię o to. Pomóż nam, bo inaczej Lily będzie wiecznie nękana. – prosiła Alicja.

-A jak nie jestem w jej typie?

-Musisz być bardziej pewny siebie, Walker. Poza tym, może być dobra zabawa. – udzielił się Frank – Stary co ci szkodzi?

-Dobra! Okey, zgadzam się, ale musicie mi o niej powiedzieć coś więcej.

      Peter siedział z Amy w bibliotece, ale myślami był zupełnie gdzie indziej. Mimo, że bardzo bał się wieczornych wypadów do Zakazanego Lasu wraz z Lunatykiem, był bardzo szczęśliwy będąc z przyjaciółmi i pomagając Remusowi. Amy była naprawdę piękną i niesamowitą dziewczyną, ale huncwot jak to huncwot nie mógł się skupić na jej słowach i miał nieustanną potrzebę przeżycia przygody.

-Amy? – spytał nieśmiało.

-Tak, Peter?

-Czy mógłbym wyjść trochę wcześniej?

-Tak, oczywiście. Spokojnie nie powiem nic Trelawney. – uśmiechnęła się krukonka.

-Dziękuje. Masz może ochotę – odchrząknął – Amy, czy chciałabyś kiedyś, może ze mną, wyjść gdzieś się może spotkać ze mną? – spytał niedbale i szybko dodał – Oczywiście zrozumiem jeżeli nie..

-Przestań, Peter! Oczywiście, że mam ochotę. – roześmiała się promiennie.

-Świetnie! Kiedy ci pasuje?

-Po prostu przyjdź kiedy będziesz miał czas i weź mnie na spacer, a obiecuje że z chęcią pójdę.

-Okey. W takim razie do zobaczenia! – uśmiechnął się na odchodnym. 

      Dzień skończył się dla wszystkich pomyślnie. Może prawie dla wszystkich, gdyż Remus walczył jak co miesiąc z blaskiem księżyca, który zmieniał go w groźną bestię. Chłopak zapomniał, że od ostatniej pełni różni go to, że teraz ma dziewczynę, która kompletnie nic nie wie o jego przypadłości.