1.Magiczny Hogwart

Witajcie, cześć i czołem ! To mój pierwszy rozdział na tym blogu, a co ważniejsze pierwszy blog! Od razu chcę zaznaczyć, że potrzebuje waszych komentarzy! Każdy nawet ten negatywny komentarz z waszej strony mi się przyda. Więc skoro już tu jesteś to proszę.. Komentuj :3
Pozdrawiam,
Rudzielec.

  Słońce schodziło już z horyzontu. Lily biegła nie zważając na to. Chciała uciec przed własnymi myślami. Głównie dotyczyły one  niejakiego Jamesa Pottera, który już od początku wakacji zaprząta się w jej głowie. Najgorsze dla dziewczyny jest to, że choćby zapierał się rękami i nogami  nie mogła przestać o nim myśleć. Tęskniła za jego uśmiechem, za jego wiecznie rozczochranymi , ciemnymi włosami. Za orzechowymi  tęczówkami. Za tym pięknie wyrzeźbionym i niezwykle seksownym ciałem. Tęskniła za nim. Co się z nią w ogóle dzieje? To Potter. Może jest zabawny, przystojny i takie tam, ale.. To Potter!

  Następnego dnia o godzinie 10:30 Evans została przywieziona przez rodziców na stacje Kings Cross. Była to już jej ostatnia podróż do Hogwartu. Pożegnała się z rodzicami i razem ze swoim kufrem i sową wbiegała na peron 9 ¾.

-LILY-biegła, krzycząc do niej Dorcas Meadowes, która była dla niej jak siostra. Mówiły sobie wszystko i wiedziały o sobie wszystko. Dorcas była szatynką o brązowych oczach. Uznawana za jedną z najładniejszych dziewczyn w szkole. Dziewczyna wrażliwa, ale z temperamentem i lepiej z nią nie zadzierać. Dziewczyny rzuciły się na siebie piszcząc i podskakując jak małe dzieci. Nie widziały się całe wakacje.

-Doraa!- odezwała się Lily –Ale się opaliłaś w tej Hiszpanii – stwierdziła, lustrując wzrokiem przyjaciółkę.

-Taa. Skóra mnie cała piecze i tyle z tego – odpowiedziała z grymasem na twarzy – Patrz, huncwoci!

-Cześć dziewczyny! – przywitał się Remus Lupin, znany również jako Lunatyk. Był on jednym z czterech huncwotów i razem z Lily pełnił funkcje prefekta. Wspaniały człowiek i jeszcze lepszy przyjaciel. Niektórzy nazywali go mózgiem huncwotów, bo uczył się z nich najlepiej (co nie oznacza , że reszta źle radziła sobie z nauką).

-Hej Remus! – odpowiedziały dziewczyny.

-Czołem śliczne- przywitał się Syriusz Black. Był najlepszym przyjacielem Jamesa i jednym z huncwotów, nazywali go Łapą. Syriusz był  tak samo jak Potter, najprzystojniejszym chłopakiem w szkole. Black wykorzystywał to jak mógł i przez to był uznawany za szkolnego casanove. Ten kto go naprawdę znał wiedział, że tylko zgrywa twardziela i tak naprawdę jest wrażliwy.

-Black, zabieraj te łapy – oburzyła się Czarna, kiedy chłopak położył rękę na jej talii. Spojrzała na niego wzrokiem pełnym jadu, a na jej policzki wkradł się delikatny rumieniec.  Remus i Lily zachichotali. Wiedzieli, że ta dwójka ma się ku sobie od bardzo dawna. – no co się tak głupio uśmiechasz? Weź tą rękę!

-Naturalnie , o pani! – jego ręka pomknęła ku jej ramieniu. Dziewczyna już nic nie powiedziała tylko sama ją strząchnęła.

- Gdzie reszta huncwotów? – spytała Ruda.

-Rogacz stoi tam – wskazał Black. Oczom Lily ukazał się James, przytulający jakąś dziewczynę. Nagle odkleili się od siebie, a ona pocałowała go w policzek. Evans widząc tą scenę zaczerwieniła się ze złości i poczuła fale nagłej zazdrości o chłopaka-Nie martw się Ruda! To jego kuzynka. Nie musisz być zazdrosna-dodał chłopak, uśmiechając się zadziornie.

-Nie martwię się, Black – skłamała, na co on tylko się krótko zaśmiał .

-Chodźmy zająć przedziały–powiedziała Dorcas, czujnie przyglądając  się Lily.

  W pociągu do huncwotów dotarli James i Peter. Peter Pettigrew również był huncwotem. Odstawał on jednak od swoich kolegów. Nie był zbytnio zdolny w nauce, ani przystojny.  Mimo to był ich przyjacielem i lubili go takim jaki jest.

-Jak się czujesz, Lunio? – spytał Rogacz.

-Tak jak zawsze przed pełnią.–odparł krótko. O tym, że Remus Lupin był wilkołakiem, wiedzieli jedynie huncwoci, dyrektor szkoły, pani Pomfrey i profesor McGonagall. Chciał powiedzieć również dziewczyną, ale bał się, że go odrzucą i zaczną się go bać. Co prawda Syriusz, Peter i James tego nie zrobili. Ba! Stali się nielegalnymi animagami. Syriusz zmienia się w psa . James w jelenia, a Peter w szczura. A dziewczyny? No cóż, mogą przyjąć to nieco inaczej.

  W tym samym czasie :

-Liliann Evans!–krzyczała Czarna–co to w ogóle miało być? Myślisz, że ślepa jestem?!  Widziałam z jaką zazdrością patrzysz na Rogacza, pytanie tylko czemu mi nic nie powiedziałaś?

-Nie krzycz na mnie Meadowes! Ty też święta nie jesteś – oburzyła się Ruda – Och Black zabierz te łapy – mówiła udając głos szatynki.

-Ale o czym wy mówicie? –przerwała im zdezorientowana Ann Lorens. Była to skromna dziewczyna. Miała niebieskie oczy i blond włosy. Przyjaźniła się z Lily i Dorcas.

-No jak to o czym? Lily zakochała się w Jamesie! –Ann wytrzeszczyła oczy z niedowierzenia.

-Wcale nie!

-Tak! Nie kłam już Evans – powiedziała Dorcas.

-Nie zakochałam się w nim!–krzyknęła– chyba po prostu .. zaczął mi się podobać i to cholernie – dodała już znacznie ciszej.

-Ha! Wiedziałam–uśmiechnęła się Czarna-Teraz tylko się z nim umów.

-Chyba oszalałaś.. Co mam iść do niego i powiedzieć  „Hej Potter! Podobasz mi się, ale nie jestem pewna czy cię kocham. Umówisz się ze mną?”

- Dramatyzujesz Lilka –stwierdziła dotąd milcząca Ann–James ugania się za tobą od dawna. Jak zaprosi cię na randkę, to się po prostu zgodzisz i tyle.

-Przemyśle to. Wybaczcie, ale idę po Remusa i na zebranie prefektów.–oznajmiła Ruda i wyszła z przedziału.

  Lily siedziała przy stole, patrząc na podest. Stali tam pierwszoroczniacy. Czekali na ceremonie przedziału i widać było, że bardzo się denerwowali. Ruda przypomniała sobie jak kilka lat temu sama stała na tym samym podeście i o mało co nie narobiła w spodnie ze zdenerwowania. Uśmiechnęła się na to wspomnienie. Dopiero teraz uświadomiła sobie, że jest w Hogwarcie, że jest w domu. Jest tu już ostatni rok.

Cudowny Hogwart *.*